Świdry ślimakowe, zwane również sznekami, to narzędzia do wierceń mechanicznych. Ich długość najczęściej wynosi 1,5 m, a średnica zewnętrzna – od 80 mm do 150 mm.
Charakterystyka świdrów ślimakowych
Świdry ślimakowe występują w odmianie klasycznej lub przelotowej. Wiercenia świdrem spiralnym wykonywane są za pomocą wiertnic mechanicznych, techniką obrotową. Wiertnice te są najczęściej zamontowane na podwoziach samochodowych lub gąsiennicowych. Wiercenia wykonywane za pomocą świdrów spiralnych, sprawdzają się najlepiej w przypadku wierceń powyżej wody gruntowej lub w gruntach drobnoziarnistych poniżej lustra wody. Wiercenie sznekiem jest to metoda wiercenia kategorii B, która pozwala na pobór prób klasy 3-4. Próby uzyskane z wierceń świdrem ślimakowym pozwalają zatem na określenie następstwa oraz granic warstw geologicznych, rozpoznanie rodzaju gruntu oraz stanu gruntów drobnoziarnistych, a także wykonanie podstawowych laboratoryjnych badań geologicznych, takich jak granice Atterberga, wilgotność, skład granulometryczny czy zawartość części organicznych.
Zalety wierceń świdrem ślimakowym
Zaletą wierceń świdrem spiralnym jest szybkość wykonania otworów geologicznych i geotechnicznych bez znaczącej utraty na jakości rozpoznania. W przypadku wykorzystania, do wierceń otworów geologicznych, świdrów przelotowych możliwe jest pobranie prób klasy jakości 1-2, jednak wyłącznie przy sprzyjających warunkach gruntowo-wodnych. Przy użyciu świdrów przelotowych możliwe jest również wykonywanie piezometrów, dzięki którym Inwestor otrzymuje możliwość pomiarów wahań lustra wody oraz oceny zanieczyszczenia wód gruntowych.
