W celu stanowienia lub odpowiedniego spoziomowania posadzki na podłożu (szlichcie) układa się podkłady podłogowe w postaci jednej lub kilku warstw. Obecnie najpopularniejszą metodą jest zastosowanie na warstwę izolacyjną wylewki cementowej, betonowej lub anhydrytowej, ale spotykane są również podkłady podłogowe oparte o inne rodzaje spoiw: węglan wapnia, spoiwa magnezjowe, asfalt czy żywice syntetyczne.
Podkłady podłogowe, aby właściwie pełniły swe funkcje, powinny być trwałe i wytrzymałe, nie ulegając tarciu, ścieraniu, zgniataniu i ściskaniu w wartościach wyznaczonych przez producenta, ale również sprecyzowanych przez normy dotyczące określonych materiałów czy technologii dla danej konstrukcji. Jak pokazuje praktyka budowlana, podkłady podłogowe wykonuje się w rozmaitych warunkach, co nierzadko może wpłynąć na późniejszą jakość wykonania i funkcjonalność danej powierzchni. Dlatego Grupa BARG postanowiła przeprowadzić w jednym ze swych akredytowanych laboratoriów wytrzymałościowe badania porównawcze próbek podkładów z materiału na bazie cementu o klasie C16 F3 (klasyfikacja odporności na ściskanie i wytrzymałości na zginanie). Zapoznajmy się pokrótce z rezultatami tego badania.
Badania wytrzymałości – różne metody
Zakres i metodologię badań wytrzymałości materiałów na podkłady podłogowe precyzuje norma PN-EN 13892. Laboratoria Grupy BARG przeprowadziły jednak badania porównawcze podkładów z zastosowaniem różnych metod na przykładzie trzech grup próbek wykonanych z cementu z jednego zarobu mieszalnika. Z materiału testowego wykonano trzy komplety próbek, belki i dwa rodzaje płytek. Belki z przeznaczeniem na badania odporności na ściskanie i zginanie, płytki do badań odporności na zrywanie i test młotkiem wahadłowym Schmidta oraz płytki imitujące podkład podłogowy budynku mieszkalnego do wszystkich przeprowadzanych badań. Płynne próbki materiału z mixokreta zostały podzielone na trzy grupy o odmiennych warunkach dojrzewania i pielęgnacji (normowe – idealne, naturalne – symulujące warunki budowy i szczególne – z przyspieszeniem procesu zagęszczania poprzez nadmierne przesuszanie materiału). Po 28 dniach (czas, w którym beton zyskuje pełną funkcjonalność) przeprowadzono badania wytrzymałości na ściskanie i zgniatanie próbek pobranych w warunkach normowych (belki i płytki), przyczepność na odrywanie (metoda pull-off), ale też ściskanie i zgniatanie próbek wycinanych i odwiercanych (metody pozanormatywne) na wszystkich typach materiałów. Wnioski z powyższych badań są następujące: wytrzymałość podkładów podłogowych jest uzależniona od sposobu ich zagęszczania, warunków dojrzewania i późniejszej pielęgnacji. Niewłaściwe zagęszczenie (dowibrowywanie), brak dbałości o warunki dojrzewania i późniejszą pielęgnację podkładów mogą obniżyć ich wytrzymałość nawet o połowę.
