W budownictwie wykorzystuje się wiele materiałów o ściśle określonych właściwościach, tzw. cechach technicznych materiału, które decydują o ich zastosowaniu. Dzielą się one na trzy grupy: fizyczne, mechaniczne oraz chemiczne. W artykule skupimy się na pierwszym rodzaju wymienionych właściwości, czyli cechach fizycznych, które określane są podczas badań elementów konstrukcji budowlanych.
Gęstość materiału
Jest to podstawowy parametr, który określany jest jako stosunek masy materiału do jego objętości w określonych warunkach temperatury i ciśnienia. Gęstość Ǫ (ro) to stosunek masy materiału do jego objętości bez porów. Dzięki niej można określić między innymi szczelność i porowatość. Natomiast gęstość pozorna (objętościowa) dotyczy stosunku masy próbki do całkowitej jej objętości, łącznie z porami.
Porowatość
Jest to właściwość, która określa wielkość i ilość pustych przestrzeni (porów) wewnątrz materiału. W pustych przestrzeniach nie ma materiału stałego, ewentualnie wypełnia je powietrze lub płyn – najczęściej woda.
Wilgotność materiału
Określa stosunek masy wody zawartej w materiale (np. betonie) do jego masy w stanie suchym.
Nasiąkliwość
Jest to zdolność pochłaniania wody przez dany materiał. To bardzo ważna cecha, która ma bezpośredni wpływ na przydatność danego wyrobu do celów budowlanych, szczególnie na jego mrozoodporność. Nasiąkliwość w dużej mierze zależy od szczelności materiału, rodzaju porów oraz ich wielkości.
Przewodność cieplna (współczynnik przewodzenia ciepła)
Określa zdolność przekazywania ciepła od jednej powierzchni materiału do drugiej. Współczynnik ten zależy od kilku cech, takich jak np. wilgotność materiału, porowatość, struktura itp.
Odporność na zamrażanie
Określa wytrzymałość danego materiału nasączonego wodą na wielokrotne zamarzanie i odmarzanie bez widocznych zmian czy uszkodzeń, takich jak np. pękanie czy kruszenie.
Odporność ogniowa
Jest to zdolność materiału do opierania się wpływom wysokich temperatur w przypadku pożaru.
