W budownictwie wykorzystuje się wiele materiałów o ściśle określonych właściwościach, tzw. cechach technicznych materiału, które decydują o ich zastosowaniu. Dzielą się one na trzy grupy: fizyczne, mechaniczne oraz chemiczne. W artykule skupimy się na pierwszym rodzaju wymienionych właściwości, czyli cechach fizycznych, które określane są podczas badań elementów konstrukcji budowlanych.
-
Gęstość materiału
Jest to podstawowy parametr, który określany jest jako stosunek masy materiału do jego objętości w określonych warunkach temperatury i ciśnienia. Gęstość Ǫ (ro) to stosunek masy materiału do jego objętości bez porów. Dzięki niej można określić między innymi szczelność i porowatość. Natomiast gęstość pozorna (objętościowa) dotyczy stosunku masy próbki do całkowitej jej objętości, łącznie z porami.
-
Porowatość
Jest to właściwość, która określa wielkość i ilość pustych przestrzeni (porów) wewnątrz materiału. W pustych przestrzeniach nie ma materiału stałego, ewentualnie wypełnia je powietrze lub płyn – najczęściej woda.
-
Wilgotność materiału
Określa stosunek masy wody zawartej w materiale (np. betonie) do jego masy w stanie suchym.
-
Nasiąkliwość
Jest to zdolność pochłaniania wody przez dany materiał. To bardzo ważna cecha, która ma bezpośredni wpływ na przydatność danego wyrobu do celów budowlanych, szczególnie na jego mrozoodporność. Nasiąkliwość w dużej mierze zależy od szczelności materiału, rodzaju porów oraz ich wielkości.
-
Przewodność cieplna (współczynnik przewodzenia ciepła)
Określa zdolność przekazywania ciepła od jednej powierzchni materiału do drugiej. Współczynnik ten zależy od kilku cech, takich jak np. wilgotność materiału, porowatość, struktura itp.
-
Odporność na zamrażanie
Określa wytrzymałość danego materiału nasączonego wodą na wielokrotne zamarzanie i odmarzanie bez widocznych zmian czy uszkodzeń, takich jak np. pękanie czy kruszenie.
-
Odporność ogniowa
Jest to zdolność materiału do opierania się wpływom wysokich temperatur w przypadku pożaru.
