Na czym polega wierceni rdzeniowane?
Wiercenie rdzeniowane jest to metoda poboru prób kategorii A lub B (w zależności od zastosowanych narzędzi wiertniczych) zgodnie z PN-EN 1997-2 technika ta polega na wierceniu otworów przy użyciu koronki wiertniczej, dobranej odpowiednio do zwiercanego ośrodka gruntowego lub skalnego. Koronka wiertnicza zwierca w górotworze pierścień, podczas gdy inne narzędzie np. świder spiralny zwiercają koło. Niezwiercony materiał wewnątrz pierścienia zwany rdzeniem wiertniczym pozostaje nienaruszony. Po zakończeniu marszu rdzeń zostaje wyciągnięty na powierzchnie i zdeponowany w skrzynkach. W celu wynoszenia zwiercin oraz chłodzenia koronki, podczas wiercenia rdzeniowanego stosuje się płuczkę. Skład płuczki, podobnie jak koronkę dobiera się odpowiednio do zwierconego materiału. Płuczka zatłaczana jest na dno otworu przez przewód wiertniczy oraz kanały płuczkowe w samej koronce wiertniczej (w przypadku prawego obiegu płuczki). Następnie przestrzenią między przewodem wiertniczym a ściankami otworu płuczka wypływa na powierzchnię wynosząc zwierciny. Dodatkowym zadaniem płuczki jest stabilizacja ścian otworu. Ze względu na typ stosowanej rdzeniówki możemy wiercenia rdzeniowane możemy podzielić na następujące kategorie:
- Wiercenie rdzeniówką pojedynczą jest to najprostszy typ aparatu składająca się z rury płuczkowej zakończonej koronką oraz urywaka rdzenia i poszerzacza. Rdzeń wiertniczy w takim aparacie narażony jest na bezpośrednie działanie płuczki w związku z tym nadaje się do wierceń jedynie w twardych, niespękanych skałach. Zgodnie z PN-EN ISO 22475-1 jest to metoda poboru prób kategorii B
- Wiercenie rdzeniówką podwójną jest to aparat składający się z dwóch rur, wewnętrznej i zewnętrznej a także poszerzacza, koronki oraz urywaka rdzenia wraz z kadłubem urywaka. Dzięki zastosowaniu rury wewnętrznej do której pobierany jest rdzeń, jest on zabezpieczony przed działaniem płuczki, gdyż płuczka przepływa przestrzenią pomiędzy rurą wewnętrzną i zewnętrzną. Podwójny aparat rdzeniowy jest metodą poboru prób kategorii A zgodnie z PN-EN ISO 22475-1
- Wiercenie rdzeniówką potrójną budową odpowiada rdzeniówce podwójnej z tą różnicą, że w rurze wewnętrznej jest umieszczany dodatkowa rura – próbnik ze stali, polipropylenu lub włókna szklanego który dodatkowo zabezpiecza rdzeń przed erozją. Potrójny aparat rdzeniowy jest metodą poboru prób kategorii A zgodnie z PN-EN ISO 22475-1
- Wiercenie rdzeniówką wrzutową technologicznie odpowiada rdzeniówce podwójnej (dwie rury, wewnętrzna i zewnętrzna) różnicą jest to, że rura wewnętrzna jest zapuszczana i wyciągana za pomocą wyciągarki linowej. Taka konstrukcja znacznie skraca proces wiercenia, ponieważ aby wyciągnąć rdzeń nie trzeba wyciągać całej kolumny rur płuczkowych. Po zakończeniu marszu do kolumny rur zapuszczana jest lina ze specjalnym chwytakiem, który pozwala na wyciągnięcie rury wewnętrznej wraz z odwierconym rdzeniem. Rdzeniówka wrzutowa jest metodą poboru prób kategorii A zgodnie z PN-EN ISO 22475-1
