Proces niszczenia budynków
Z biegiem czasu budynki ulegają niszczeniu. Na proces korozji wpływają mikroorganizmy, zmiany temperatury, czynniki mechaniczne, substancje agresywne, a przede wszystkim woda. Z czasem każdy materiał budowlany traci swoją wodoodporność, przez co budowla zaczyna ulegać destrukcyjnemu wpływowi H2O. Woda opadowa, gruntowa oraz w postaci pary wodnej doprowadza do pęcznienia, czyli nabierania objętości i masy na skutek pochłaniania wilgoci. Woda jest również źródłem soli, która niszczy budowle poprzez zachodzenie różnych reakcji chemicznych. Jedną z takich reakcji jest hydroliza doprowadzająca do tworzenia się kwasu solnego, siarkowego i azotowego, które mają destrukcyjny wpływ na budowle.
Przeciwdziałanie
Niemożliwe jest zatrzymanie procesu starzenia się budowli, jednak można go znacząco spowolnić. Jest to możliwe, dzięki dokładnemu zbadaniu właściwości surowców wykorzystywanych do produkcji materiałów budowlanych.
Jedną z najczęściej stosowanych metod jest badanie reaktywności alkalicznej kruszywa mineralnego według normy PN-B-06714-34:1991+Az1:1997. Za pomocą reaktywności alkalicznej analizowana jest podatność określonego kruszywa na reakcję zachodzącą z alkaliami zawartymi w betonie. Reaktywność to złożone zjawisko zależne o typów zachodzących reakcji alkalicznych, różnorodności czynników mineralnych, chemicznych i atmosferycznych. Badanie polega na tworzeniu tzw. beleczek z badanego kruszywa, które określają przedział uziarnienia, zawartości alkaliów i wody. Beleczki przechowywane są nad lustrem wody w temperaturze 36-400C. Ich ocena opiera się na okresowych pomiarach ich długości z dokładnością do 0,01 mm po 14, 28, 60, 90, 180, 270 i 360 dniach od zaformowania. Dzięki badaniom reaktywności możliwa jest analiza jakości materiałów budowlanych, a także – diagnostyka konstrukcji.
