Zastanawialiście się kiedyś, co decyduje o trwałości i jakości posadzki? Otóż jednym z kluczowych czynników jest dobra przyczepność podłoża. Właśnie dlatego warto poznać metodę badań Pull-off, która pozwala na sprawdzenie wytrzymałości i przyczepności zastosowanych materiałów czy też poszczególnych warstw przez odrywanie.
Kilka słów o badaniu przyczepności przez odrywanie
Metoda Pull-off to badanie wytrzymałości podłoża na odrywanie, które pozwala na sprawdzenie przyczepności różnych materiałów i warstw. Jest to metoda niszcząca, a wynikiem badania jest wartość wyrażona w MPa, wyznaczona na podstawie siły, po której następuje oderwanie materiału.
Gdzie wykorzystuje się metodę Pull-off?
Badanie metodą Pull-off wykonuje się w przypadku, gdy wymagana jest znajomość wytrzymałości materiału na rozciąganie bądź wytrzymałości (przyczepności) na odrywanie poszczególnych warstw od podłoża. Metodę tę można stosować w następujących przypadkach:
• sprawdzenie przyczepności tynków i gładzi gipsowych,
• badanie przyczepności warstwy ścieralnej w drogownictwie,
• badanie przyczepności pokryć bitumicznych,
• antykorozja stali (np. powłoki malarskie (ppoż), warstwy metalizacji ocynku, itp.),
• badanie wytrzymałości podłoża betonowego przed i po naprawie,
• żywice epoksydowe stosowane jako nawierzchnia (np. chodników, posadzek i innych elementów betonowych),
• badanie przyczepności zapraw naprawczych do betonu,
• badanie przyczepności izolacji fundamentów,
• sprawdzenie wypraw elewacyjnych.
Badania metodą Pull-Off często wchodzą w skład oceny stanu technicznego konstrukcji, gdyż dzięki nim można poznać przyczepność przez odrywanie betonu oraz różnych warstw wykończeniowych.
Na czym polega badanie metodą Pull-Off?
Przeprowadzenie badań metodą Pull-off można podzielić na kilka zasadniczych etapów takich jak: wyznaczenie miejsc pomiarowych, przygotowanie podłoża, montaż grzybka pomiarowego oraz odrywanie grzybków. Wyznaczając miejsca pomiarowe, należy pamiętać o jednolitej strukturze i unikaniu miejsc zarysowanych bądź posiadających tzw. „raki”. Podłoże powinno być suche i odtłuszczone przed montażem grzybka pomiarowego. Dobór rozmiaru grzybka zależy od rodzaju materiału/powłoki oraz siły adhezji pomiędzy warstwami.
Grzybek montuje się do podłoża za pomocą kleju epoksydowego, nakładając na jego powierzchnię cienką warstwę kleju. Odrywanie grzybków odbywa się przy pomocy siłownika. Równocześnie odczytywana jest wartość siły odrywającej. Istotne jest, aby przyrost siły odrywającej był możliwie liniowy, co pozwala uniknąć zbyt szybkiego oderwania w wyniku nagłego zwiększenia siły. Wynikiem badania jest MPa, czyli stosunek siły odrywającej/zrywającej do powierzchni metalowego grzybka (N/mm2).
