Popularną metodą badania odporności kruszywa na rozdrabnianie jest wykorzystanie specjalnego bębna, który nazywany jest bębnem Los Angeles. Dzięki niemu można sprawdzić, czy rozdrabnialność kruszywa jest odpowiednia i czy można użyć go np. do produkcji betonu, zapraw czy mieszanek wiązanych cementem. Podczas tego badania odtwarzane są warunki pracy kruszywa w nawierzchni, a także oceniana jest jego odporności na rozdrabnianie.
W jakim celu bada się odporność kruszywa na rozdrabnianie?
Kruszywa są powszechnie wykorzystywane w budownictwie. Bez nich nie można byłoby stworzyć betonu, tynku, zapraw czy różnego rodzaju mieszanek lub podkładów. Jakość stosowanych w tym celu kruszyw musi być kontrolowana i mieścić się w ogólnie przyjętych normach budowlanych. Dzięki temu można zapewnić odpowiednie bezpieczeństwo i trwałość wznoszonych obiektów.
Każde kruszywo, zanim zostanie dopuszczone do użytku, musi być poddane dokładnej ocenie. Służą do tego badania kruszyw. Jednym z nich jest właśnie badanie metodą Los Angeles. Metodę tę stosuje się, aby sprawdzić, czy dane kruszywo nadaje się do wbudowania w obiekty budowlane narażone na duże obciążenia i niszczący wpływ środowiska, w których szczególnie istotnym parametrem jest odporność kruszywa na rozdrabnianie.
Na czym polega badanie kruszywa metodą Los Angeles?
Odporność kruszywa na rozdrabnianie określa się przy użyciu współczynnika LA (Los Angeles). Im jest on niższy, tym większa jest wytrzymałość betonu, w którym zastosowano badane kruszywo. Przygotowaną wcześniej próbkę kruszywa umieszcza się w bębnie Los Angeles, w którym znajdują się stalowe kule. Badanie rozpoczyna się, gdy bęben zostanie wprawiony w ruch. Wykonuje 500 obrotów ze stałą prędkością (około 31-33 obrotów/minutę). Podczas wirowania w bębnie ziarna kruszywa wzajemnie się ścierają z udziałem stalowych kul. Dzięki temu można po zakończeniu ostatniego cyklu obrotów ocenić ziarna, które pozostały z próbki. Oceny dokonuje się poprzez przesianie ich na mokro na sicie 1,6 mm zgodnie z normą PN-EN 933-1. Następnie pozostałość na sicie trzeba wysuszyć, a suchą masę zważyć. Na podstawie masy pozostałości z badanej próbki oblicza się współczynnik LA.
