Przepływalność betonu to parametr określający zdolność mieszanki do przepływania pomiędzy prętami zbrojenia w przestrzeni ograniczonej przez deskowanie – bez utraty jednorodności, bez segregacji i bez klinowania się. Jest ważną cechą betonu samozagęszczalnego.
Chwilowa zdolność płynięcia mierzona jest za pomocą dwóch rodzajów testów. Najczęściej stosowana metoda L-box pozwala wyznaczyć klasy PL1 i PL2 według normy PN-EN 12350-10:2012. Drugą metodą pozwalającą na określenie przepływalności jest test J-ring według normy PN-EN 12350-12:2012. Klasyfikacji tej, na bazie której wyznaczane są klasy PJ1 i PJ2, nie stosuje się w przypadku mieszanek o uziarnieniu przekraczającym 40 mm
Na czym polega badanie betonu metodą L-box?
Badanie betonu metodą L-box przeprowadzane jest przy pomocy specjalnego pojemnika. Ma on kształt litery L – stąd też wzięła się nazwa testu. Składa się z części pionowej oraz poziomej, między którymi znajduje się zamykana zasuwa. Wewnątrz części poziomej znajdują się pręty zbrojeniowe, rozmieszczone w odpowiedniej odległości od siebie.
Podczas badania mieszanka betonowa umieszczana jest w pionowej części urządzenia przy zamkniętej zasuwie. Po jej otwarciu rozpoczyna się przepływ mieszanki. Następnie, po ustaniu płynięcia dokonuje się odpowiednich pomiarów wysokości mieszanki w części pionowej oraz poziomej. Na ich podstawie obliczana jest chwilowa zdolność płynięcia betonu, zwana także przepływalnością. Za pomocą metody L-box można wyznaczyć klasy przepływalności: PL1 lub PL2.
W jakim celu mierzona jest przepływalność mieszanki betonowej?
Pomiary przepływalności są jednym z wielu świadczonych przez nas badań betonu SCC. Mają one szczególne znaczenie w przypadku konstrukcji o gęstym zbrojeniu czy też specyficznym, podłużnym kształcie. Chwilowa zdolność płynięcia jest jednym z kryteriów – obok konsystencji i lepkości – uwzględnianych podczas dobierania odpowiedniej mieszanki betonowej do wykonywania elementów betonowych.
