Wiercenie świdrem spiralnym (popularnie zwane również wierceniem sznekowym lub po prostu sznekiem) jest jedną z najbardziej powszechnych technik wiercenia geologicznego na rynku. Zgodnie z normą PN-EN ISO 22475-1 wiercenie świdrem jest metodą poboru prób kategorii B (pod warunkiem, że średnica świdra jest nie mniejsza niż 100 mm). Wiercenie to pozwala na pobór prób 3-4 klasy jakości. Próbki pobrane z tego typu wierceń pozwalają m. in. na określenie stanu i rodzaju gruntu, następstwa litologicznego warstw oraz przybliżonych granic warstw geologicznych. Próbka 3 klasy jakości pozwala na przeprowadzenie większości klasyfikacyjnych badań laboratoryjnych gruntu. Niewątpliwą zaletą wierceń geologicznych wykonywanych przy użyciu świdra spiralnego jest niski koszt ich wykonania oraz szybkość wiercenia. Wiertnice pozwalające na wiercenie sznekowe są instalowane na podwoziach samochodowych, gąsienicach czy nawet małych podwoziach kołowych pozwalających na ręczny przejazd wiertnicą, dzięki temu wiercenia te są uniwersalne i mogą byś stosowane w zróżnicowanych warunkach terenowych. Wiercenia świdrem spiralnym wykorzystuje się praktycznie na wszystkich rodzajach inwestycji od domków jednorodzinnych, poprzez inwestycje kubaturowe i przemysłowe, po inwestycje liniowe takie jak drogi, koleje czy gazociągi.
Wadą wierceń sznekowych bez orurowania jest to, że podczas wiercenia nie ma możliwości poboru prób 1-2 klasy jakości, co w zasadzie uniemożliwia rzetelne wykonanie badań wytrzymałościowych i odkształceniowych szczególnie ważnych przy bardziej zaawansowanych projektach. Minusem wierceni świdrem jest też znaczne pogorszenie jakości prób a tym samym rozpoznania w przypadku wiercenia poniżej lustra wody bez użycia rur osłonowych. Wiercenie świdrem spiralnym nie sprawdza się najlepiej w zwietrzelinach, szczególnie tych w których dominują okruchy skał o frakcji kamienistej większej niż 1/3 średnicy wiercenia.
