Coraz częściej wykorzystywana, jednak wciąć mało popularna w Polsce metoda ultradźwiękowa działa na zasadzie pośredniego oszacowania prędkości rozchodzenia się podłużnych fal ultradźwiękowych w stwardniałym betonie, wytworzonych przez elektroakustyczną głowicę nadawczą, umieszczoną na jednej z powierzchni badanego betonu.
Pomiar wytrzymałości z minimalną granicą błędu
W metodzie ultradźwiękowej badania betonu stosowane są urządzenia zwane betonoskopami, wytwarzające impulsy ultradźwiękowe, których częstotliwość wynosi od 30 do 500 kHz, odbierane po przebyciu określonej drogi w betonie. Urządzenia pozwalają na pomiar czasu przejścia takiego impulsu w zakresie 20-2500 mikrosekund, z granicą błędu nie przekraczającą 2,5%.
Metoda ta pozwala określić takie właściwości betonu jak jednorodność, głębokość pęknięć czy stopień sprężenia betonu.
Zasada działania
Najczęściej stosowany układ geometryczny przy badaniach ultradźwiękowych jest oparty o ustawienie sond, nadawczej oraz odbiorczej, na przeciwległych stronach elementu konstrukcyjnego.
Znając drogę impulsu S prędkość rozchodzenia się ultradźwiękowych fal podłużnych V określa się ze znanego wzoru V = S/t (gdzie t oznacza czas).
Metoda ultradźwiękowa pozwala na dokładne oszacowanie stanu betonu w jego wewnętrznych partiach, jednak należy pamiętać, że jest to metoda pracochłonna, wymagająca minimum dwóch osób do pracy przy pomiarach czasu i drogi impulsów.
